Procedura rejestracji składa się z kilku elementów i etapów:
1. Podjęcie decyzji przez członków grupy producentów o przygotowaniu i złożeniu wniosku o rejestrację w Unii Europejskiej. Produkt tradycyjny lub regionalny kształtuje się w ciągu długiego czasu i w wyniku oddziaływania wielu czynników naturalnych i kulturowych, dlatego jest dobrem wspólnym danego regionu i nie może zostać zawłaszczony przez jednego producenta. Zatem warunkiem koniecznym dla przyjęcia wniosku jest jego złożenie przez grupę producentów.
2. Wypracowanie przez grupę producentów, zaakceptowanej przez wszystkich jej członków specyfikacji produktu oraz wyboru jednostki certyfikującej i procedury kontroli.
3. Złożenie wniosku przez grupę producentów. Po zaakceptowaniu przez organ opiniodawczy - Radę do Spraw Tradycyjnych i Regionalnych Nazw Produktów Rolnych i Środków Spożywczych w MRiRW, wniosek zostaje opublikowany na stronie internetowej MRiRW i inni producenci krajowi mają możliwość w ciągu 1 miesiąca złożenia sprzeciwu. Po tym okresie wniosek zostaje przesłany przez MRiRW do rejestracji do Brukseli i od tego momentu, produkt podlega ochronie na terytorium RP.
4. Komisja Europejska rozpatruje i akceptuje wniosek. Ta procedura jest dość długa (może trwać nawet do kilku lat). Wniosek zostaje opublikowany w Dzienniku Urzędowym UE i inni producenci, z wyłączeniem producentów z Polski, mają możliwośc złożenia sprzeciwu (6 miesięcy). W przypadku protestu, proponowane jest porozumienie. W przypadku gdy wciągu 3 miesięcy porozumienie nie zostaje osiągnięte, decyzja dotycząca rejestracji jest podejmowana prze Komisje Europejską.
5. Jeśli wciągu 6 miesięcy nie ma sprzeciwu, KE wydaje odpowiednie rozporządzenie rejestrujące i nazwa produktu zostaje wpisana do rejestru gwarantowanych tradycyjnych specjalności w przypadku produktu tradycyjnego albo do rejestru nazw znanego pochodzenia w przypadku produktu regionalnego.